Dzisiejszą wycieczkę wymyśliła babcia. Zapakowani w samochód wujka Adusia, z nim samym za kierownicą, ruszyliśmy w stronę granicy.
Docieramy do parking w Bachledowej Dolinie i stąd maszerujemy w górę. Szybko okazuję się, że liczyliśmy na dłuższą wędrówkę (a Nikolka na trudniejszą 😉), a tu już jesteśmy u celu. Czekamy chwilkę w kolejce i zaczynamy spacer. Widoki robią wrażenie, ale my, jako chodzący po górach, spodziewaliśmy się większego efektu WOW.
W trakcie wyjścia na wieżę widokową strasznie wiało, zupełnie jakby był wielki przeciąg, na górze zdecydowanie lepiej i fajna "siatka" do chodzenia. Chociaż osobiście po trzecim przejściu miałam nogi "jak z waty", ale Nikolka się dopiero rozkręcała.
Na dole byliśmy szczęśliwi, że dotarliśmy możliwie wcześnie, bo podczas naszego spaceru kolejka do kasy zrobiła się niewyobrażalnie długa i myślę, że 2 godziny nie wystarczyłyby na stanie w niej. Nikolka pobawiła się chwilę na placu zabaw, gdzie zdążyła poznać się z innymi dziećmi, które "trochę dziwnie mówią", ale różnica w języku nie przeszkodziła im w zabawie.
Powrót tą samą trasą, zarówno do auta, jak i do domu.
Docieramy do parking w Bachledowej Dolinie i stąd maszerujemy w górę. Szybko okazuję się, że liczyliśmy na dłuższą wędrówkę (a Nikolka na trudniejszą 😉), a tu już jesteśmy u celu. Czekamy chwilkę w kolejce i zaczynamy spacer. Widoki robią wrażenie, ale my, jako chodzący po górach, spodziewaliśmy się większego efektu WOW.
Na dole byliśmy szczęśliwi, że dotarliśmy możliwie wcześnie, bo podczas naszego spaceru kolejka do kasy zrobiła się niewyobrażalnie długa i myślę, że 2 godziny nie wystarczyłyby na stanie w niej. Nikolka pobawiła się chwilę na placu zabaw, gdzie zdążyła poznać się z innymi dziećmi, które "trochę dziwnie mówią", ale różnica w języku nie przeszkodziła im w zabawie.
Powrót tą samą trasą, zarówno do auta, jak i do domu.